Eerder dit jaar veranderde de wetgeving rond het aanbieden van facturen in verschillende talen.
IS ER VOOR U IETS GEWIJZIGD?
Sinds het koninklijk besluit van 18 juli 1966 vallen de verplichte bepalingen van facturen onder de taalwetgeving. Dit resulteerde in het Vlaams decreet tot regeling van het gebruik der talen van 1973.
De plaats waar uw exploitatiezetel gevestigd is bepaalt de taal van de wettelijk te vermelden bepalingen op een factuur. Is dit in het Nederlands taalgebied, dan dienen de identiteit van de partijen, het voorwerp, de datum, de prijs enz. in het Nederlands genoteerd te zijn. Deze taalwetgeving geldt niet voor algemene voorwaarden, hoewel deze niet bindend zijn als deze worden overgemaakt in een taal die de klant niet begrijpt. Wanneer een factuur in strijd met deze taalvoorschriften wordt opgesteld, is ze nietig en heeft ze juridisch geen uitwerking tot ze vervangen wordt door een correct opgestelde factuur.
Deze sanctie was niet in lijn met het Europees principe van vrij verkeer van goederen. Na een arrest van het Europese Hof van Justitie in 2016 volgde op 7 juli 2017 een decretaal ingrijpen. Voortaan mag een factuur gericht aan een persoon of onderneming gevestigd in een andere EU-lidstaat in de officiële taal van dat land opgemaakt worden. Facturen gericht aan klanten buiten de EU of anderstalige landgenoten mogen echter nog steeds enkel in het Nederlands opgesteld worden.
Indien u facturen nog in een andere taal dan het Nederlands wil aanbieden is er dus weinig veranderd: ofwel maakt u een meertalige factuur op, ofwel een dubbele: één in het Nederlands en één in de taal van de klant.